Wat je voelt na 1000 km fietsen...

Itterbeek, 6 juni 2011

Dag allemaal,

We zijn nu meer dan 24 uur later en ik kan nog altijd niet vatten dat het allemaal voorbij is. Maandenlang heb ik getraind. Bijna 5.000 km in 3 maanden. En gisteren omstreeks 19 uur heb ik op de Grote Markt van Mechelen de laatste pedaalslag gegeven van de 1000 km van Kom op tegen kanker.

Vier dagen heb ik in een roes geleefd. Vier dagen heb ik geleefd op pasta, twee Orvals, één sigaar en heel veel adrenaline en endorfine. Vier dagen heb ik dingen beleefd die je geen twee keer in je leven kan meemaken. Vier dagen heb ik mensen ontmoet met een ontroerend verhaal. Ik besef nu nog meer dan ooit tevoren dat er in Vlaanderen geen huis meer is zonder “kankerervaring”. Partner, zoon of dochter, broer of zus, vader of moeder, grootvader of grootmoeder, buur, collega, sportgenoot... Er is wel altijd iemand die iemand kent die te maken heeft (gehad) met kanker. Kanker is doodgewoon een stuk van ons leven geworden.

We moeten met KANKER leren LEVEN...!

Ik ben gelukkig dat ik dit heb mogen meemaken. Eerlijk gezegd, in juli 2007 had ik dat niet durven dromen. De wereld is toen voor Lut en voor mij – efkes...! – ingestort. Samen zijn we heel wat moeilijke – soms woelige – dagen te boven gekomen. Merci, bieke!

Ik ben gelukkig maar ook trots. Valse bescheidenheid is aan mij niet besteed. Een groot bakkes, zeggen ze in Brussel, niet? Ik weet intussen wat ik aankan en wil me daar 100% voor inzetten.

Ik ben dankbaar. Voor duizend en één kleine dingen. In het bijzonder voor de steun die mijn kinderen (Stef-Lieve-Tom-Carmen-Katrien-Jochen) mij al jaren zomaar geven. En dan de kleinkinderen Stan, Loes, Igor, Boris, en ......... Binnenkort zes in totaal. Zij zijn de bron waar ik mijn vitaliteit en overlevingsdrang haal.

Ik ben uiteraard ook jullie allemaal zeer dankbaar. Voor jullie steun. Zonder jullie was het me nooit gelukt. Dikke, dikke, dikke merci!

De 1000 km waren nog niet voorbij of ik was al aan het brainstormen over de volgende editie van de 1000 km. Ik heb al wat embryonale ideeën. Van zodra het ei is uitgebroed, laat ik iets weten.

Geniet verder met volle teugen van het leven en elkaar.

 

Tot binnenkort.

Leo